Alles wat in je zit en wat je voelt wordt zichtbaar. Dat is confronterend, pijnlijk, leerzaam en het gaf mij ruimte om dingen los te laten. Ik herkende verschillende karakterstructuren in mezelf. In de ene herkende ik mijn vader. Ik heb dat gedrag vroeger niet fijn gevonden en nu had ik datzelfde gedrag als overleving. Bij een andere structuur werd zo pijnlijk zichtbaar hoe weinig aandacht er voor mij is geweest. De ingang via het lichaam past bij mij en is waardevol, het is veel sneller voelbaar en je gaat de diepte in. Nu, weken later, ben ik in de fase van verwondering. Ik deed heel hard mijn best en nu is er iets veranderd in mijn positie naar mijn familie. Ik ervaar rust in mijn zijn en voel me minder gehaast. Ik heb het gevoel dat ik nu durf om mijn plek aan te nemen. Dit doet ook iets in de relatie met mijn kinderen.